İnsan sessiz kal diktasını veren, gücünü pilden aldan bir tansiyon aletini dinliyor da, kalbine iyi bak diyen kitabı dinlemiyor.
NEREYE BU GİDİŞ
Gidilen ve dönülen hikayeler unutulmazmış
unuttuk işte
neden dönüyor hala bu yalan
kendini unutmadın mı hiç hatıra saklı bir fotoğraf karesinde
gıcırdayan tabure sancısıyla çınlamadı mı kulakların
özlemin yalnızlığında sancıya kalmadın mı gebe?
her şey unutulur ama yolculuğun sebebi unutulmaz.
nereye böyle, hangi yöne?
bilinçsizce binilen bir tren değil ki hayat
sebepsiz gidebileceğin eğlence dolu bir macera da değil.
bir anlamı var
‘’oku’’ emrine itaat eden için.
kendini bulmak isteyene bütün ayrıntılarıyla apaçık bir yol
hatırlar mısınız insanlığı kaybetmiştik?
merhamet ve vicdan ölçülerimizi saymıyorum bile…
yeniden kavuşmak ve aksak kalan insan anlayışımızı dipdiri yapmak için
herkesin seçtiği bir yolu olmalı.
ya kendini dinle
ya doğruya kulak ver.
esir etme
esiri olma kimsenin.
son bir tavsiye…
at gözlüğünü kullanma yola çıkarken.
= SESLENDİRMESİ =

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder