İnsan sessiz kal diktasını veren, gücünü pilden aldan bir tansiyon aletini dinliyor da, kalbine iyi bak diyen kitabı dinlemiyor.
AF DİLEMEK İSTERDİK AMA…

Yaşamı suçlamayı bilenler kuşağıyız biz. Kusuru örtmek yerine dile getirenlerdeniz. Yüz kızarması nedir unutan neslin, son model kurbanlarıyız.

Biz, şarkılarla triplenip; sabah uyandığında bir acısı olmayanlarız. Avuç açmadan zorluk çekenlerin, avuçlarını görmek uğrunda koşan tayfasıyız. Açın halini, karnı doyurduktan sonra hatırlayanlarız. Hele ki varlık görmeyelim, bir daha yokun dilinden hiç anlamayız.
Biz, çok lanet bir halt ettik kendimizi kaybederek… Af dilemek isterdik ama, hala ‘’daha ölmeye var’’ diyenlerdeniz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder