DÜNYA MALI
Doğup ayak bastığı topraklara gün gelir ihanet eder insan. Yanlışlıkla değil yarım yamalak bilinciyle. Neden? Sadece ben anlayışının hakim olduğu ruhsuz kuru beden yığınları yüzünden. Bana yeten su, bana yeten yemek varsa ne ala. Ardımda kalacakların varlığı, onların da bu dünyaya ayak basacak olmaları, ne şekil ve şartta huzurlu yaşayacakları umurumda değil anlayışsızlığı yüzünden… İçine etmesini bildiğimiz gibi keşke gitmeyi de düzgünce yapabilseydik. Toprağa damlayan ten taneleri ardında pişmanlık bırakmadan… Giden sadece insan değilki. Yeşili gitti şehirlerin, içi boşaldı kafalar boşaldıkça. Kişi başına düşen kaldırım taşı sayısı da azaldı. Bedeni park edecek ağaç bulamıyoruz. Nefesin tadı da kaçtı. Öyle bir zulüm oldu ki yaşamak neredeyse bırakacağız bu hayatı. Tabi dünya malından vazgeçebilirsek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder