İnsan sessiz kal diktasını veren, gücünü pilden aldan bir tansiyon aletini dinliyor da, kalbine iyi bak diyen kitabı dinlemiyor.
SÖZLERİN İHANETİ

Benliğime misafir olmuş gözlerin
adın yuva kurmuş gitmemek pahasına.
şikayet ettiğim sen değilsin
kocaman bir parçalanmanın eşiğindeyim.
beynimin ve kalbimin yüzyıllık savaşında kayboluyorum
işe yaramıyor eski tarihe tanık olmuş kitaplar
parçalar birleşmek yerine eksiliyor hayatımdan
cam kırıkları bile değil
kime ait olduğunu bilmemek acıtıyor ellerimi.
ellerim kalem oldukça da
ihanete uğruyor sözlerim.
           Bünyamin Kayalı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder