İnsan sessiz kal diktasını veren, gücünü pilden aldan bir tansiyon aletini dinliyor da, kalbine iyi bak diyen kitabı dinlemiyor.

ARAYIŞ

Bazı geceler var ki
kendinden şüphe ettirir insana.
anlam vermeye çalışırken bulursun
her şeye neden güldüğünü.
gülmek, yakışıyor bizim olmayan dudaklara
amma, gerekiyor mu acaba gülmek.
yoksa doğru olan üzülmek mi?

Tatlı bir uyku için geceye emanet oluyoruz.
peki, ölme korkusundan mı
gönlü kitli tutuşumuz?
ne olur yani bir şeylerin yolunu arasak
bilmeden çıkmasak akıl ile yola.
ama olmaz ki, sonra ne derler, değil mi?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder