İnsan sessiz kal diktasını veren, gücünü pilden aldan bir tansiyon aletini dinliyor da, kalbine iyi bak diyen kitabı dinlemiyor.
SEN UYURKEN

Duygusal bir şarkının son satırlarında arıyorum seni
sessiz bir mevsimin saklı güneşinde
en ücra yerinde kalbimin
bütün duyuların sana yönelip beklediği bir yalnızlıktayım
kapıdan bakılan gidişlerin dönme umudu kısmında can çekişiyor nefesim
sen sadece uyuyorsun.
sen uyurken şehir yalnızlaşıyor
kuşlar kapıyor bütün ağaçları
toprağa sığınan yapraklar çürüyor
is kokusuna isyan ediyor insanlar yaşadığını şükretmeden
sen uyurken hayat devam ediyor bense takılı kalıyorum
olduğum yerde, bittiğim yerde
sen uyurken üşüyorum tam ciğer yerimden
sen uyurken midem kaldıramıyor ayrılığa rağmen öpüşen dudakları
sen uyurken hayat bitiyor
bende olduğum yerde..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder