ARKADAŞ
Bizi kıstıran kırışık duyguları var hayatın. ütüsü bozulmuş
kişiliklere bürünmüş herkes, duası eksik bırakılan mezarlıklar geçidi oldu
şehir. oysa bir olma duygusu değil miydi her acıyı hafifleten?
buruk bir sesin içten, üzülme deyişi değil miydi geçici bir tebessüme imkan kılan. yalnızlaşıp yok oluşa dur diyenlerimiz vardı eskiden. cam kırıkları içinde sağlam kalmış adamlığıyla, bütün heybetiyle.
kıymet bil insanoğlu! bugün edinemediğin her zafer, bir isyan olarak baş gösterir ileride. dostluğunu bugün seç ki, sonradan yarım kalmayasın..
buruk bir sesin içten, üzülme deyişi değil miydi geçici bir tebessüme imkan kılan. yalnızlaşıp yok oluşa dur diyenlerimiz vardı eskiden. cam kırıkları içinde sağlam kalmış adamlığıyla, bütün heybetiyle.
kıymet bil insanoğlu! bugün edinemediğin her zafer, bir isyan olarak baş gösterir ileride. dostluğunu bugün seç ki, sonradan yarım kalmayasın..
unutma, el ele tutuşamamanın acısını, kol kola yürüyen
arkadaşlıklar hafifletir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder