İnsan sessiz kal diktasını veren, gücünü pilden aldan bir tansiyon aletini dinliyor da, kalbine iyi bak diyen kitabı dinlemiyor.



YAŞADIKLARINA SAYGIN VARDIR

Seni kara bir bitiş olarak yad etmeyi konduramıyorum.
sığmıyorsun nefret duyuma, kin duygusuna.
adını kötü anmak gelmiyor içimden,
bir babanın evladına beddua edemeyişi gibi…

soluyorum sensizliğini ve sessizliğini şu kainatın.
melekler en zor sorudan başlıyor, kızarıyor yüzüm
aklımı en çok sevmekle meşgul ettim diyemiyorum.
sana pişmanlık hecemde yer yok.
git-gellerimin arasında aklımda beliren gülücüklerine kanıyorum hala..
ilk gün ki gibi masum musun?

yine aldanır bütün dünya sen gülünce.
kelime oyunlarına gerek yok, üzeri çizile çizile yer kalmadı sana.
şimdi mevsimlik bir meyve bahçesinin
çürüyen mağbediyim, kanayan yer içim.
dökülemeyen gözyaşlarına bütün isyanımın sebebi…

oysa, adını hala tebessümlerle dolu sohbetlere saklıyorum…                        
                                  

3 yorum:

  1. "kelime oyunlarına gerek yok, üzeri çizile çizile yer kalmadı sana" çok iyi gerçekten 👍

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil