Henüz küçük yaşlarda öğretilmeyen gereklilikler yüzünden, şimdi aksak düşüncelerle yaşıyoruz. Kendini bulduğunu zanneden biz insanoğlu, en çok kaybeden oluyoruz. Acaba neyi, neden?
Bir sokağın yalnızca durağında, yahut yaşlı bir teyzenin bakımsız bahçesinde yeşile kavuşuyor gözlerimiz. O kadar farkında değiliz ki, sadece kış olup yaprakla dolunca yolumuz fark ediyoruz, bir ağacın bizi yaşattığını…
Bir sokağın yalnızca durağında, yahut yaşlı bir teyzenin bakımsız bahçesinde yeşile kavuşuyor gözlerimiz. O kadar farkında değiliz ki, sadece kış olup yaprakla dolunca yolumuz fark ediyoruz, bir ağacın bizi yaşattığını…
Öğretilmeyen sevgiler yüzünden her sevgiyi eksik yaşıyoruz. Yokluğunu hissetmek yerine, kaybedince ağlamayı biliyoruz. Yeşil renginin insana ne kadar olumlu etki yaptığını biliyor muydunuz? Bir arabanın veya apartman dairesinin, sırf doğayı çağrıştırsın diye yeşile boyanmasından söz etmiyorum. Ağacın kabuğuna dokunmayı, onunda yaşadığını hissetmeyi özlemedik mi yani? Hem de bize bu denli hayat veren, bir nesne değil yaşam biçimi olması gereken yeşili…
Unutmayalım ki, dünyaya veda ederken ‘’Her nefis ölümü tadacaktır’’ ayeti bile yeşil bir örtüye yazılıdır.
Bünyamin Kayalı
Unutmayalım ki, dünyaya veda ederken ‘’Her nefis ölümü tadacaktır’’ ayeti bile yeşil bir örtüye yazılıdır.
Bünyamin Kayalı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder