İnsan sessiz kal diktasını veren, gücünü pilden aldan bir tansiyon aletini dinliyor da, kalbine iyi bak diyen kitabı dinlemiyor.

Neden Elmacık Kemiği?


Bize bizden daha yakındır şiir. Kimsenin kara kaşı kara gözü için değil, ruhun aşk duymasından yazılır. Söylenemeyen aşk suçlarının idam sehpasıdır, yargının vicdan olduğu. Bir bedeni ruhuyla sever, olduğu ile hayali arasında en özel bağı kurar. Şiirin seni beni yoktur. Hiç bir ideolojiye kurban gitmez. Çünkü hisler  gece olunca yalan söyleyemezler. Soruyorum hangimiz şiir olmadık ki bir hayalin peşinde ? Her pişmanlığın ardından yine şiirden başka kime sarıldık ? Bir öze dönüş hikayesidir şiir.

Elmacık Kemiği'nde buluşalım.
Duygularda buluşup şiir olalım. Bütün dünya şiir çatısı altında toplansaydı eğer, Belki de hiç bir medeniyet, tarihten ibaret olmazdı...


                                        Bünyamin Kayalı

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder